Bohaterka mojego dzisiejszego wpisu chcialabym uczynic angielska piosenkarke Duffy i jej tworczosc. Pierwszy raz zetknelam sie z jej muzyka, slyszac w radiu piosenke Mercy. Wszyscy moi znajomi, niezaleznie od tego czy byli obdarzeni sluchem muzycznym, czy nie; czy mogli pochwalic sie aksamitnym glosem, czy tez piskliwym falszem, nucili ja w pracy.
Jednak nie o tym hicie bedzie mowa. Na mnie wieksze wrazenie zrobila piosenka I'm scared, a zwlaszcza jej poetycki tekst. "Plamy z kawy na twojej ulubionej książce","brak śladów mokrych stóp korytarzu", "brak zapachu twojej słodkiej wody kolońskiej".....te słowa mają w sobie tyle poezji...są czystą poezją...i same z siebie przeistaczaja sie w melodie.
Chociaz pewnie plamy na ksiazce nie wzbudzaja powszechnego zachwytu, to gdy ich twórca jest ukochana osoba, moga miec sentymentalne znaczenie i stanowic rodzaj specyficznej pamiatki.Ponizej zalaczam fragmenty piosenki Duffy i zdjecia wnetrz, ktore w pelni oddaja piekno tekstu I'm scared.
Duffy, I'm scared
The blank pages of my diary,
That I haven't touched since you left me,
The closed blinds in my home
See no light of day.
Dust gathers on my stereo
Cos I can't bare to hear the radio
The piano sits in a shaded space
With a picture of your face.
(...)
Coffee stains on your favorite book
Remind me of you so I can't even look.
The magazines you left on the floor
(...)
A towel left hangin on the wall,
No sign of wet foosteps in the hall
There's no smell of your sweet cologne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz